عافیت طلبی یعنی پریدن از مشکلات. یعنی “دور زدن مشکلات” که اتفاقا باعث مشکلات بیشتر در آینده میشه
مردم کوفه باید امام زمانشون رو یاری میکردن، اما به خاطر عافیت طلبی و اینکه “حال درگیری رو نداشتن” یاری نکردن، از سایه ی جنگ ترسیدن…
مردم کوفه عافیت طلب بودن، و همین باعث شد که بعدا شخصی به نام “حجاج بن یوسف” بر اون ها حاکم بشه که به طور روزانه ده ها و صدها نفر از مردم کوفه رو به طرز فجیعی میکشت…?
گاهی لازمه یه ملت بایسته مقابل دشمن، یک بار برای همیشه…
و ملت ما ایستادن…
برای ما، سایه ی جنگ، دیگه تموم شده.
از چی میترسیم؟!
از تخیلات غربگراها؟!
عافیت طلبی باعث میشه که از “ولایت” هزینه بشه. اولیای الهی به قتلگاه برن…
مثلا عافیت طلبی خیلی از سخنرانان باعث میشه که فقط حرف های خانواده و گل و بل بلی بزنن، مشاوره بدن و …
بهش میگی چرا برای دفاع از ولایت هم دو تا کلمه، حرف نمیزنی؟
میگه بذار ما مشتری هامون رو داشته باشیم! همین حرفای قشنگ رو میزنیم تا برامون مشکلی هم پیش نیاد. حال درگیری نداریم!
این یعنی زندگی عافیت طلبانه
باید عافیت طلبی رو کنار گذاشت.
مولای ما ، پسر فاطمه س ، منتظر ماست…
“منتظر این که ما دست از عافیت طلبی مون برداریم….”
بر میداریم؟
حاج آقا حسینی
