بعد از ماه رمضان چه کنیم؟
فرصت ناب بعد از ماه رمضان را از دست ندهیم. مثل کسی نباشیم که از فروشگاه کلی خرید کرده، ولی در جعبه را باز نمی‌کند!
حالِ خوش بعد از ماه رمضان، شبیه حال خوش بعد از ورزش است!
بهترین استفاده از فرصت بعد از رمضان، آغاز یک برنامه‌ی سبک یکساله برای «عادت به خوبی‌ها» است
___________
یکی از غفلت‌های مهم ما این است که قدرِ بعد از ماه مبارک رمضانِ خودمان را نمی‌دانیم. در حالی که هرچه در ماه مبارک رمضان عبادت کنیم، تازه آغازی برای زندگی خوش معنوی پس از ماه رمضان است.
این‌کار مثل این است که از فروشگاه خرید کرده‌ایم، حالا بعد از ماه رمضان، این خرید را به منزل آورده‌ایم و باید درِ آن را باز کنیم و از آن استفاده کنیم ولی معمولاً استفاده نمی‌کنیم.
حالِ خوش بعد از ماه رمضان، شبیه حال خوش بعد از ورزش است. خیلی بد است که انسان از نشاطی که بعد از ورزش جسمی و روحی پیدا می‌کند، درست استفاده نکند.
چرا در مفاتیح الجنان، برای ماه شوال ادعیۀ چندانی نوشته نشده است؟ چون ما در ماه رمضان سنگ‌تمام گذاشته‌ایم، و حالا خودمان باید با انرژی و توانی که در ماه رمضان به‌دست آورده‌ایم، بدویم و مسیر را ادامه دهیم. مثل دونده ای که به صورت طبیعی: «بعد از عبور از خط پایان، چند قدم دیگر هم می دود!»
بعد از ماه رمضان، رفتارها باید تفاوت پیدا کند. یکی از سفارشات ائمه «عادت دادن جان خویشتن به کارهای خوب و خیر» و اهمیت علمیات “عمل مداوم” است.
عادت فقط مربوط به رفتار نمی‌شود. می‌شود قلب را به برخی دوست‌داشتنی‌ها عادت داد. پیامبر(ص) می‌فرماید: «قلبتان را به رقّت(نازکی) و تفکر #عادت دهید»(اعلام‌الدین/146) مثلاً بگوید: «من عادت کرده‌ام گریۀ درِ خانۀ خدا را دوست داشته باشم» نه اینکه «یک حالی پیدا کنم و بروم درِ خانۀ خدا گریه کنم!»
ما نمی‌خواهیم فقط به یک «حالِ خوش معنوی» برسیم، بلکه می‌خواهیم به «مقام خوش معنوی» برسیم. مقام یعنی یک حال خوش همیشگی. انسان در آنجا «مقیم» می‌شود نه اینکه یک لحظه شهاب‌وار بیاید و برگردد.حالا چطور می‌توان به مقام خوش معنوی رسید؟ با “عادت".
بهترین زمان برای این ایجاد این «عادت» بعد از ماه رمضان است، چون ما دیگر هیچ‌وقت این‌قدر قدرت معنوی نداریم.
علیرضا پناهیان ۹۴.۰۵.۰۸
