صفات رذیله، ریشه گناهان

اینکه می‌بینیم شخص، گناه می‌کند، این گناه، نشانه‌ و آثار صفات رذیله‌ درونی است.
لذا اگر شخصی بخواهد از گناه، پاک شود، توبه و بازگشت کند و دیگر گناه نکند، باید ریشه‌ی صفت رذیله را که سبب ارتکاب گناه می‌شود، در روحش از بین ببرد.
مثلاً بعضی بیماریهای جسمی آثاری دارد، انسان سرفه یا عطسه می‌زند
وقتی دکتر می‌رود، می‌گوید شما سرماخورده‌اید.
وقتی به دکتر می‌گوید من گلودرد دارم و سرفه می‌زنم، به او می‌گوید: گلوی تو عفونت کرده است. دارو می‌دهد.
شما دارو را مصرف می‌کنی وقتی مریضی رفع شد، سرفه هم نمی‌زنی.
کسی که نمی‌تواند جلو خودش را بگیرد، وقتی به گناه می‌رسد نمی‌تواند جلو چشم و زبانش را بگیرد، این، به صفت رذیله‌ای که در روحش هست برمی‌گردد، باید آن را درمان کند.
این کار اساسی است.
والّا بعضی پزشکان، به بیمارشان برای اینکه درد نکشد، مسکّن می‌دهند، درد را فعلاً حس نمی‌کند وقتی آثارش تمام شد درد دوباره می‌آید.
انسان باید دردش را ریشه‌یابی کند و ببیند از چه صفتی نشأت گرفته؟
وقتی انسان غیبت می‌کند به بعضی از صفات رذیله‌ که در روح هست برمی‌گردد.

استاد حاج آقا زعفری زاده