مهمترین عاملی که حوزه و دانشگاه را یکی میکند همان علم دینی است
باید بدانیم که اتحاد حوزه و دانشگاه در سایه علم است؛ یعنی حوزه میگوید خدا چنین گفت، دانشگاه میگوید خدا چنین کرد، و هر دو دینی هستند.
دانشگاه ما غرق در دین است منتها خیال میکند علم، سکولار است، مثل اینکه یک ماهی از سایر ماهیها سؤال کرد اینکه میگویند آب، آب چیست؟ به او گفت تو غرق در آبی نمیدانی آب چیست، مگر میشود دانشجو، دانشگاه، استاد دانشگاه حرفش غیر دینی باشد!؟
یعنی الآن اگر کسی در حوزه قم بحث بکند که امام صادق(ع) چه کارهایی کرد یا امیرالمؤمنین چه کارهایی کرد این میشود علم دینی؛ ولی استاد دانشگاه که در دانشگاه میگوید خدا چنین کرد این دینی نیست!؟
در حال حاضر فیزیکدان، شیمیدان و طبیب در دانشگاه لاشه علم را تدریس کرده و موضوع علم قرار دادهاند و کسی از خالق عالم و این که چرا خلق کرد؛ بحث نمیکند و بیشتر میگویند «این چنین است و بعد این چنین میشود» اما از فاعل اصلی کسی نمیگوید و مبدأ و مقصد را کنار گذاشتهاند.
وجود مبارک امام رضا علیه السلام فرمود تنها چیزی که جامعه را اصلاح میکند گفتار خاندان عصمت و طهارت است شما دور هم جمع میشوید حرفهای ما را مطرح میکنید «تزاوروا فانّ فی زیارتکم احیاء لأحادیثنا» شما فرزندان مایید وقتی که در کنار هم نشستید حرفهای ما را نقل میکنید حرف ما قصه و افسانه و فسون و فسانه نیست حرف ما در شما عاطفه ایجاد میکند.
تنها راه اصلاح جامعه ،عمل به گفتار اهل بیت(ع) است. همه ما شنیدیم و گفتیم که سنگ روی سنگ بند نمیشود و درست شنیدیم و درست هم گفتیم اگر کسی بخواهد برج بسازد همهاش سنگ باشد هرگز بالا نمیرود بین دو سنگِ سخت یک ملات نرم و رقیق لازم است، گفتار ائمه(ع)، یعنی عاطفه، ادب، انسانیت، احسان، کرامت، مردانگی و گذشت اینها ملات زندگی است و در جامعه نقش آن ملات نرم را دارد.
جامعه را با بیمهری و خشونت و افراط گری نمیشود اداره کرد و اگر جامعهای به این صفات ناپسند مبتلا شد نتیجهاش عصبانیت، تعداد زیاد پروندههای زد و خورد در دستگاه قضا، مرگ زود رس، اضطراب و افزایش بیماری است.
مهمترین عاملی که حوزه و دانشگاه را یکی میکند همان علم دینی است و اگر سخنان نورانی امام رضا(ع) که فرمود ما عاطفه آوردیم، ما مِهر و وفا و صفا آوردیم، ما ملات آوردیم زمینه این بشود هم حوزه و دانشگاه متحد میشود هم نظام متحد میشود هم دولت و ملت با هم متحد میشوند و هم این نظام، سرافراز میتواند تا زمان ظهور صاحب اصلیاش از هر گزندی محفوظ بماند.
درس اخلاق
آیت الله جوادی آملی
وحدت حوزه و دانشگاه
29 مهر 93