ريشه هاي قالي را تا مي کنيم تا سالم بماند…
ولي ريشه زندگي يکديگررا با تبر نامهرباني قطع مي کنيم و اسمش را مي گذاريم برخورد منطقي!!!!

دل مي شکنيم واسمش ميشود فهم وشعور!!!!
چشمي رااشکبار مي کنيم واسمش را مي گذاريم حق!!!!
غافل ازاينکه اگر درتمام اين موارد فقط کمي صبوري کنيم ديگر مجبور نيستيم عذرخواهي کنيم…

ريشه زندگي انسانهارا دريابيم وچون ريشه هاي قالي محترم بشماريم…

گاهي متفاوت باش…
بخشش را ازخورشيد بياموز…
که ترازوئي ندارد…
سبک وسنگين نميکند…
جدا نمي سازد…
و فرقي نميگذارد….
به همه از دم روشنايي مي بخشد…
محبت را بي محاسبه پخش کن…
دروازه هاي قلبت رابه روي همه بگشا…

و باور داشته باش خدايي که در اين نزديکيست، بهترينها رابرايت رقم زده است.