فحش و ناسزا ممنوع

قرآن کریم، ﻣﺆمنین رو از فحش دادن، دشنام دادن و ناسزا گفتن، نهی میکنه.

قرآن می‌فرماید، حتّی حق ندارید به کُفّار و مشرکین، و بت‌هاشون، و چیزهایی که می‌پرستند دشنام بدید:

وَ لَا تَسُبُّوا الَّذِینَ یَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّهِ فَیَسُبُّوا اللَّهَ عَدْوًا بِغَیْرِ عِلْمٍ (انعام/۱۰۸)
به معبودِ مشرکان و کسانی که غیر خدا را می‌خوانند دشنام ندهید، تا مبادا آنها نیز از روی ظلم و جهل، خدا را دشنام دهند!
یعنی ﻣﺆمن باید، حتّی در برابر پیروانِ کثیف‌ترین و خرافی‌ترین ادیان هم ادب و نزاکت رو رعایت کنه.

طبق این آیه، ما حتّی حق نداریم به کفّار فحش بدیم.

چرا؟

چون قرآن می‌فرماید، اگر شما به مقدّسات اونها توهین کنید، اونها هم روی دنده‌ی لَج می‌افتند و به مقدّسات شما توهین می‌کنند.

تَسُبُّوا…? فَیَسُبُّوا…
فحش بدید…? فحش میدن…
ﺩﺭ ﻧﻬﺞ ﺍﻟﺒﻠﺎﻏﻪ داریم که، امیرالمومنین (ع) در جنگ صفّین دید که بعضی ﺍﺯ ﻳﺎﺭﺍﻧﺶ، دارند به معاویه و طرفدارانش فحش و ناسزا میدن.

حضرت فرمودند:

إِنِّي أَكْرَهُ لَكُمْ أَنْ تَكُونُوا سَبَّابِينَ.

من دوست ندارم که شما اهل فحش دادن و ناسزا گفتن باشید.
خلاصه اینکه:
ﻣﺆمن بد دهن نیست.
ﻣﺆمن اهل فحش دادن و ناسزا گفتن نیست.
بلکه ﻣﺆمن حتّی در برابرِ دشمنِ خودش هم، ادب و نزاکت رو رعایت میکنه.