نذر

 نذر دارای دو قسم است و هر دو صحیح می‌باشد: مطلق و مقید.

نذر مطلق، آن است که بدون شرط باشد، مثل این‌که گفته شود: برای خدا بر من است که ده هزار تومان به فقیر بدهم. نذر مقید آن است که مشروط به چیزی باشد، مثل این‌که گفته شود: اگر به سلامت به مقصد رسیدم، برای خدا بر من است که ده هزار تومان به فقیر بدهم.

در نذر مطـــلق، مطلقـــاً باید به نذر خود عمل نماید، ولی در نذر مقید، در صورت حاصل شدن حاجت، باید به نذر عمل کند.

 وفای کامل به نذر

پس از انجام نذر شرعی، لازم است کاملاً به نذر عمل نمود نه به‌طور ناقص، مثلاً اگر گوسفندی نذر شده که برای خدا در مجلس عزای سیدالشهدا‌ علیه‌السلام مصرف شود، تمام آن‌را باید برای مجلس عزای آن‌حضرت به کار برند حتی باید پوست آن فروخته شود و در مجلس امام حسین‌ علیه‌السلام مصرف گردد، پس نذرکننده نمی‌تواند دل یا جگر یا بعضی قسمت‌های دیگر آن‌را برای خود بردارد، مگر آن‌که در هنگام نذر استثنا کرده باشد.

 آیا می‌توان نذر را تغییر داد؟

الف) اگر نذر كند روز معینى را روزه بگیرد، باید همان روز را روزه بگیرد و نمى تواند در آن روز مسافرت كند. (توضیح‌المسایل محشی/2/616)

ب) اگر نذر كند كه به فقیر معینى صدقه دهد، نمی تواند آن‌را به فقیر دیگر بپردازد و اگر آن فقیر بمیرد، بنابر احتیاط باید به ورثه او بدهد.

ج) اگر نذر كند كه به زیارت یكى از امامان‌ علیهم‌السلام مثلاً به زیارت حضرت اباعبدالله‌ علیه‌السلام مشرف شود، چنان‌چه به زیارت امام دیگر برود كافى نیست و اگر به‌واسطه عذرى نتواند آن امام‌ علیه‌السلام را زیارت كند چیزى بر او واجب نیست. (توضیح‌المسایل محشی/2/618)

بنابراین، نذرکننده باید مطابق نذر خود عمل نماید و نمی‌تواند آن‌را تغییر دهد.

حجةالاسلام والمسلمین سیدجعفر ربانی