نقش والدین در ” انجام تکالیف مدرسه (مشق)” فرزندان

هرچه کودک از انجام تکالیف یا درس خواندن بدش بیاید مهم نیست، آنچه اهمیت دارد این است که او باید به عنوان وظیفه هر روزه آنها را انجام دهد. پس از مدتی، بهانه های پایان ناپذیری که اغلب معلم ها عادت به شنیدن آنها دارند، مانند دفترم افتاد توی جوی آب، خواهرم دفتر مشقم را پاره کرد، دیشب مریض بودم و ….. باید فراموش شوند و تکالیف و درس های خواندنی باید به درستی و منظم و سروقت انجام شوند؛ ولی چگونه باید درس خواندن و انجام تکالیف را برای کودک به شکل عمده مثبت و مفید و دوست داشتنی درآورد و در عین حال از فشار و تنش ایجاد شده کاست؟
با شروع سال تحصیلی، شما هم باید مداوم از طریق کودک از تکالیف مدرسه و برنامه امتحانات وی آگاه شوید. به کودک کمک کنید که برای درس خواندن و انجام تکلیفش برنامه ریزی و زمان بندی داشته باشد. مثلا: “هر دوشنبه امتحان دیکته داری، پس یکشنبه باید دیکته کار کنیم”
وقتی کودک از مدرسه برمیگردد از او راجع به تکالیف و درسهایش و اینکه در مدرسه چه کرده سوال کنید. اگر همیشه پاسخ میدهد که ” هیچ تکلیفی نباید انجام بدیم” یا “قبلا کارها را انجام دادم” از او بخواهید تکالیفش را به شما نشان دهد. با اینکار هم در جریان آموزش و پیشرفت او قرار میگیرید و هم توجهتان را به کودک تان نشان میدهید و اینکه چقدر برای شما مهم هست. در مورد برخی کودکان، بایستی مدتی احساس یک پلیس یا بازرس را داشته باشید ولی شبیه به آنها رفتار نکنید یا حداقل ظاهرا اینطور نشان ندهید و نگذارید کودکتان احساس کند که بازجویی میشود. بنابراین نقش همیار و همراه را بازی کنید.
انجام تکالیف اطلاعاتی از مسئولان مدرسه درباره کودکتان به دست آورید. در اوایل سال تحصیلی، معلم کودکتان را ملاقات کنید. از نحوه تدریس و انتظارات او آگاه شوید. درباره تکالیف شب و زمان انجام دادن آن ها سوال کنید. بپرسید آیا امتحان یا پرسش ها هفتگی، روزانه در برنامه او هست یا خیر؟ آیا مطالعه خارج از کتاب لازم است؟ برنامه یا کار تحقیقاتی خاصی به کودک محول خواهد شد؟ کار کلاسی چقدر اهمیت دارد؟
این کار نه تنها باعث میشود که شما و معلم یکدیگر را بهتر بشناسید بلکه بدین ترتیب، میتوانید از برنامه ها و سیاست های معلم و مدرسه نیز آگاه شوید.