در روایت هست که «المؤمن لا یکون سباباً و لا فحاشاً» مؤمن هیچ وقت سب کننده و فحش دهنده نیست.
اگر یک کسی را دیدید که از کوره در رفت و به بچه اش فحش داد این اهل تقوا باطناً نبوده تا حالا هم کنترل می کرده ولی از دستش در رفته، یعنی چه در رفته؟ باید در قلبش باشد تا در برود اگر در دلش نباشد از کجا آمده؟
اما روایت اصلا نفی میکند. می فرماید: مؤمن نه فحاش است نه سباب. فحش دهنده نیست، یعنی اگر گفتند فلانی فحش داده یا دروغ می گوید این شخص آن مومن واقعی اهل تقوا نیست.

حضرت استاد آیت الله ابطحی رحمة الله علیه