اشک بر حضرت سیدالشهداء علیه‌السلام، راه درمان غفلت

در این مجالس ماه محرم باید غفلت‌زدایی شود، اشک بریزید، با این اشکها حالت بیداری انسان برمی‌گردد، رقّت قلب پیدا می‌کند.
آنوقت شخص متوجه می‌شود که:
من چقدر خرابکاری کردم و از مسیر انسانیّت فاصله گرفتم.
قرار بود، من، با تعهّدی که به امام زمانم دادم، همراه امام زمانم باشم، پا به پای امام زمانم و پشت سر امام زمانم بیایم ولی شیطان در من غفلتی ایجاد کرد که چشم من بسته شد و من هدف را فراموش کردم،
فراموش کردم خدای تعالی مرا برای چه خلق کرده است و در چه مسیری باید می‌رفتم؟

همه‌ی اینها که برای ما بیان شده، تنها برای اشک ریختن و گریه کردن نیست،
برای این است که ما مسیر حرکتمان را تنظیم کنیم، هدف را گم نکنیم، با این گریه‌ها غفلت را از خودمان بشوییم.

همانطور که وقتی لباس انسان، کثیف می‌شود، گرد و غبار می گیرد و یا اصلاً رنگ لباس عوض می‌شود، آن را می‌شوید، تر و تمیز می شود و دوباره به تن می‌کند.
لباس بشری ما، این روح ما آلوده، تیره و کدر شده، شکل انسانی‌اش را از دست داده است.
لذا اگر ما وارد مجلس اباعبدالله علیه‌السلام می‌شویم، هدف داشته باشیم.

حضرت ولیّ عصر ارواحنافداه می‌فرمایند: یا جدّاه! من صبح و شام برای شما اشک می ریزم!
دارند با این شیوه به ما الگو و نشانه می‌دهند، که ای شیعه! با این اشک، صبح و شام، لباس نفست را پاک و تمیز کن تا شکل انسانیش را از دست ندهد.
اگر وارد دنیا شدی، آلوده شد، وقتی خواستی بخوابی همینطور نخواب بگو؛
“السلام علیک یااباعبدالله".
اگر اشکت جاری شد که چه بهتر؛ اگر نشد خودت را به حالت تباکی(حالت گریه) بگیر، شانه‌هایت را تکان بده، ما همان را از تو می‌پذیریم.

یک وقت انسان لباسش را با ماشین لباسشویی می‌شوید، و یک زمان هم خسته است، لباسش را تکان می‌دهد تا خاکش بریزد بعد می‌پوشد.
تباکی یعنی همین.

اگر گریه کردی، اشک ریختی، لباست را شسته‌ای، گناهت پاک شده. و اگر اشکت جاری نمی‌شود، حال گریه کننده بخودت بگیر. این کار مثل تکان دادن لباس است،
از تو می‌پذیریم، روحت به حالت انسانی برمی‌گردد.

استاد حاج آقا زعفری زاده