امام علی (علیه السلام) وصیت به فرزند بزرگوارشان حضرت امام مجتبی علیه السلام در فـرمـودنـد:
پسرم !
بــه نيكی ها امـر كن و خــود نيكوكـار بـاش
و بــا دست و زبــان بــدی هــا را انكـار كــن
و بكوش تــا از بـدكاران دور بـاشی و در راه
خــدا آن گــونه كـه شايسته است تلاش كـن
و هرگز سرزنش ملامت‌گـران تـو را از تـلاش
در راه خــدا بــاز نــدارد …
برای حق در مشكلات و سختیها تلاش‌ كن،
شناخت خــود را در ديــن بــه كمال رســان،
خــود را بـرای استقامت در بـرابـر مشكلات
عـادت بـده، كه شكيبايی در راه حـق عادتی
پسنديده است …
در تمام كارها خود را به خدا واگذار كن كـه
به پناهگاه مطمئن و نيرومندی رسيده‌ای
در دعـا با اخـلاص پــروردگـارت را بخـوان،
که بخشش و محروم کردن به دست اوست،
و فـراوان از خــدا درخواست خيـر و نيکی
داشتـــه بـــاش.

منبع : گزیده ای از نامه ۳۱ نهج البلاغه