(وَلَا تَقْتُلُوا النَّفْسَ الَّتِي حَرَّمَ اللَّهُ إِلَّا بِالْحَقِّ وَمَن قُتِلَ مَظْلُومًا فَقَدْ جَعَلْنَا لِوَلِيِّهِ سُلْطَانًا فَلَا يُسْرِف فِّي الْقَتْلِ إِنَّهُ كَانَ مَنصُورًا)
سوره مباركه اسراء، آيه ٣٣

آیه مورد بحث ما بر سر در حرم ابا عبدالله عليه السلام نوشته شده است. از در که وارد رواق میشویم، با خطی از طلا این آیه را میتوانیم ببینیم. در روایات متعددی بیان شده که این آیه درباره حضرت ابا عبدالله عليه السلام است، به این معنا که ابا عبدالله عليه السلام مظلومانه کشته و شهید شد و ولی دم ایشان امام زمان عليه السلام است؛ و خداوند به او قدرتی داده که تا از افراد انتقام بگیرد. با توجه به همان مبنایی که عرض شد، روایات میفرمایند ایشان هر تعداد از مردمی را که در ماجرای شهادت سیدالشهدا عليه السلام شریک بودهاند بکشد، اسراف نکرده است. بر همین اساس، خداوند متعال، امام زمان عليه السلام را «منصور» نامیده است.