آیتــ الله مجتهـدۍ تهـرانی(ره):
گریـہ بر امــام حسین علیہ السلام علاوه بر اینڪه توفیـق آور است بلڪه بـاعث از بین رفتن گناهـان و جـلب توجـہ رحمـت خـداونـد بـہ بنـده اش به خشنودے اهـل بیت علیهم السلام و موجب ڪسب حسنات و سنگینی نامه اعمـال است
خلاصه هر چـہ هست در گـریـه بر امــام حسیـن علیہ السلام است(۱)
امام صادق علیـہ السلام فرمودند: هر ڪس ما را نزد او یاد کنند و به اندازه بال پشـہ ای اشڪ بریـزد تمـام گناهـان او آمرزیده مۍ شود اگر چـہ به اندازه کف دریاها باشد
حـالا این معنایش ایـن نیست بـرو هر چـہ خواستے گناه ڪن، بعـد بیـای یک قطـره اشڪ بریز، بلڪه معنـایش این است کـہ اگـر بـرای حضـرت امـام حسیـن علیـہ السلام واقعـا هم گریه کنی اگر گناهڪار باشۍ توفیق تـوبـه پیـدا مۍکنی و در آینده موفق به گناه نخواهی شد و گناهـان گذشتہ ات هـم آمـرزیده مۍشود.
گریه و بیتابی در هر چیزی که جزع آور است برای آدمی ناپسند است مگر گریه بر حسین بن علی علیه السلام آدمی در آن پاداش خواهد داشت(بحـار ج۴۴ ص۲۹۱)
همچنین امام رضا علیه السلام فرمودند: هر کس که یادے از مصیبت ما کند و بگرید به آنچه که بـا ما کردند در روز قیامت با ما و در درجه ما خواهد بود
(بحـار ج۴۴ ص۲۷۸)