شاهکار حضرت مولا علی«علیه السلام»در پاسخ به سوال تکراری
جمعیت زیادی دور اميرالمومنين علیه السلام حلقه زده بودند…
مرد اول؛
یا علی! سوالی دارم. علم بهتر است یا ثروت؟!
مولا علی «علیه السلام»در پاسخ گفتند:
علم بهتر است؛ زیرا علم میراث انبیاست و مال و ثروت میراث قارون و فرعون و هامان و شداد.
مرد دوم؛
اباالحسن! سوالی دارم، می توانم بپرسم؟
علم بهتر است یا ثروت؟!
حضرت علی«علیه السلام»فرمودند:
علم بهتر است؛ زیرا علم تو را حفظ می کند، ولی مال و ثروت را تو مجبوری حفظ کنی. نفر دوم که از پاسخ سوالش قانع شده بود، همان جا که ایستاده بود نشست.
در همین حال سومین نفر وارد شد، یاعلی علم بهتر است یا ثروت؟!
حضرت«علیه السلام»در پاسخش فرمودند:
علم بهتر است، زیرا برای شخص عالم دوستان بسیاری است، ولی برای ثروتمندان دشمنان بسیار!
نفر چهارم؛
یاعلی! علم بهتر است یا ثروت؟!
حضرت علی«علیه السلام»در پاسخ به آن مرد فرمودند: علم بهتر است؛ زیرا اگر از مال انفاق کنی کم می شود، ولی اگر از علم انفاق کنی و آن را به دیگران بیاموزی بر آن افزوده می شود.
نوبت پنجمین نفر بود…
یاعلی علم بهتر است یا ثروت؟!
مولا«علیه السلام»در پاسخ به او فرمودند:
علم بهتر است؛ زیرا مردم شخص پولدار و ثروتمند را بخیل می دانند، ولی از عالم و دانشمند به بزرگی و عظمت یاد می کنند.
نفر ششم؛
یاعلی! علم بهتر است یا ثروت؟!
اميرالمومنين عليه السلام نگاهی به جمعیت کردند و گفتند:
علم بهتر است؛ زیرا ممکن است مال را دزد ببرد، اما ترس و وحشتی از دستبرد به علم وجود ندارد. مرد ساکت شد.
نگاه متعجب مردم گاهی به حضرت علی«علیه السلام»و گاهی به تازه واردها دوخته می شد…
در همین هنگام نفر هفتم وار شد و پرسید،
یااباالحسن! علم بهتر است یا ثروت؟!
علم بهتر است؛ زیرا مال به مرور زمان کهنه می شود، اما علم هر چه زمان بر آن بگذرد، پوسیده نخواهد شد.
در همین هنگام هشتمین نفر وارد شد و سوال دوستانش را پرسید که حضرت در پاسخش فرمودند:
علم بهتر است؛ برای اینکه مال و ثروت فقط هنگام مرگ با صاحبش می ماند، ولی علم، هم در این دنیا و هم پس از مرگ همراه انسان است.
همه از پاسخ های امام شگفت زده شده بودند که؛ نهمین نفر هم وارد مسجد شد و در میان بهت و حیرت مردم پرسید:
یاعلی! علم بهتر است یا ثروت؟!
علم بهتر است؛ زیرا مال و ثروت انسان را سنگدل می کند، اما علم موجب نورانی شدن قلب انسان می شود.
نفر دهم
علم بهتر است؛ زیرا ثروتمندان تکبر دارند،
تا آنجا که گاه ادعای خدایی می کنند، اما صاحبان علم همواره فروتن و متواضع اند.
فریاد هیاهو و شادی و تحسین مردم مجلس را پر کرده بود. سوال کنندگان، آرام و بیصدا از میان جمعیت برخاستند.
هنگامی که آنان مسجد را ترک می کردند،صدای حضرت را شنیدند که می گفتند:
اگر تمام مردم دنیا همین یک سوال را از من میپرسیدند، به هر کدام پاسخ متفاوتی می دادم.
کشکول بحرانی ،ج1 ،ص 27