مرحوم دولابی
انسان اول مثل دانه است که زیر خاك در تاریکی و ظلمات قرار دارد.
وقتی مقداري آب (محبت و معرفت) به او رسید، جوانه می زند.
جوانه گردنش را خم می کند و به خاك فشار می آورد تا آن را بشکافد (عبادت و خودسازي)
خاك که شکافته شد، یک جوانه ي زرد و نازك بیرون می آید (رنجوري تن سالک پس از عبور از حجاب طبیعت)
بعد آفتاب که به او تابید، کم کم سبز رنگ می شود و رشد می کند و شاخ و برگ می دهد و گل می کند و میوه می دهد.
منبع : مصباح الهدی 196