سهم کار و تلاش، در سلامت محيط زيست
يكي از ابعاد سلامت زيست‌محيطي، تحرك و پويايي افراد جامعه است. عدم تلاش و تحرك از آفاتي است كه مي‌تواند هم بر فرد و هم بر جامعه تأثير سوء داشته باشد.
براي نيل به تعالي و تكامل مادي و معنوي همواره انسان بايد تلاش كند:
نابرده رنج گنج ميسر نمي‌شود
مزد آن گرفت جان برادر كه كار كرد[1]
ارزش تلاش، تنها در كسب درآمد نيست بلكه افزون بر آثاري چون
كسب شخصيت، احساس آرامش روحي و رواني، مفيد بودن براي جامعه،
انسان تكليف الهي خويش را نيز امتثال كرده است،
زيرا انسان بيكار از طرفي چون خود را سربار خانواده و جامعه مي‌بيند دچار افسردگي شده، افزون بر مشكلات روحي و رواني كه بر او وارد مي‌شود، گاهي به امراض جسماني نيز مبتلا مي‌گردد و از سوي ديگر مورد غضب الهي نيز واقع خواهد شد: «اِنّ الله ليبغض العبد الفارغ»[2]،
از اين جهت لازم است اهميت كار و تلاش و سهم آن در سلامت محيط زيست نيز تبيين گردد.
[1] . كليات سعدي، بخش قصايد.
[2] . وسائل‌الشيعه، ج 17، ص 58.
منبع
اسلام و محیط زیست صفحه 233