توسط سميه نكوئيان in بدون موضوع
استادي مي گفت :
صبح ها که دکمه هاي لباسم را مي بندم ، به این فکر مي کنم که چه کسي آنها را باز خواهد کرد ؟
خودم یا مُرده شور ؟
دنیا همین قدر غیر قابل پیش بیني است …
به آنهايي که دوستشان دارید ،
بي بهانه بگوييد : ” دوستت دارم ”
بگوييد : در این دنیاي شلوغ ، سنجاقَت کرده ام به دلم
بگوييد : گاهي فرصت با هم بودنمان ، کوتاه تر از عمرِ شکوفه هاست
” بودن ها ” را قدر بدانيم !
” نبودن ها ” همين نزديكي ست…