بلند همتی در دعا

باید چنان عمل کنیم که در بین نمازگزاران برجسته ترین آنان و در بین روزه داران برجسته ترین
روزه دار و در بین جنگجویان برجسته ترین رزمنده ها باشیم. معارف دینی، این همت بلند را به ما می آموزد که راه باز است و به مقام بلند رسیدن منحصر به افراد مخصوصی نیست.

در بعضی فقرات دعای کمیل از خداوند مسئلت میکنیم، که:

خدایا مرا از برترین وبالاترین بندگانت قرار بده
واجْعلنى من أحسن عبيدك نصيباً عنْدك وأقربهم منزلةً منك وأخصّهم زُلفةً لديْك .

همت ما این نباشد که نسوزیم؛ نسوختن که هنر نیست. خداوند بسیاری از افراد را در قیامت نمی سوزاند و به جهنم نمیبرد.
بچه ها و دیوانه ها را به جهنم نمی برد، و نیز
مستضعفین که دسترسی به معارف و احکام الهی نداشته اند به آتش نخواهد برد.
گفته اند: از خدا بخواهید که برجسته ترین و بهترین انسانهای نمونه باشید.
از این رو در شب های جمعه از خدا مسئلت میکنیم که خدایا مرا به جایی برسان که از من بالاتر کسی نباشد ، البته غیر از انبیای الهی و معصومین (ع) که حسابشان با خدا است.

حدیث شریفی را جناب حسین بن علی (ع) از رسول خدا (ص) نقل فرموده که :

ان‌الله عزوجل یحب معالی الأمور و یکره سفسافها

بحار، ج 47 ،ص 3

خداوند همت های بزرگ و فکرهای بلند را دوست دارد. کارهای نازل و پست و افکار حقیر را دوست ندارد. تلاش انسان این
نباشد که در قیامت به جهنم نرود و برای نسوختن عبادت نکند؛ زیرا این عبادت بندگان است.
گفته اند آن همت های بلند را در خود احیا کنید و معالی امور را از خداوند مسئلت دارید.
حسین بن علی (ع) که آن حدیث را از پیامبر (ص) نقل کرد ، خود نیز با سیره و روش عملی به ما آموخت که چگونه انسان به مقام بلند نایل میشود و
ّ چگونه امّتی ، امّت عالیه و ملتی بلند همت میشوند.

حکمت عبادات ( آیة الله جوادی آملی ) جلسه پنجم ، ص ۱۶ و ۱۷