انسان ممكن است نماز بخواند و روزه هم بگيرد و مسجد هم بسازد،
ولي وقتي اينها قيمت دارد كه دلالت بر ربط با خدا كند؛
يعني وقتي هم كه در منزل تنهاست، نمازش ترك نشود.
وقتي هم كه پشت ترازو مي‌ايستد و در موقع فروش جنس بر مشتري جاهل كه هيچ حساب هم سرش نمي‌شود إجحاف نكند و از او زيادتر نستاند و كمتر ندهد؛
چون خدا هست، هم نيمه شب در رختخواب ،هم از خواب كه بر مي‌خيزد خدا هست.
علاقۀ به همسر و فرزند و ثروت و آبرو، بايد در طول علاقه و محبّت به خدا باشد نه در عرض آن. در اين صورت چون از او بپرسند: مَنْ رَبُّكَ؟ «خدايت كيست؟»
در پاسخ گويد: اللَهُ جَلَّ جَلالُهُ رَبّي.
فرشتگان ميگويند: خوش‌آمدي!
قَدِمْتَ خَيْرَ قُدومٍ، نَزَلْتَ خَيْرَ مَقامٍ، أهْلاً وَ سَهْلاً.
منبع : معادشناسی جلد 2 صفحه 254
علامه سید محمد حسین حسینی طهرانی
توسط سميه نكوئيان in بدون موضوع
