علم، ثمره عقل است و ايمان نتيجه قلب.
مومن آن نيست كه به خدا و قيامت و انبيا علم داشته باشد، زيرا ابليس چنين بود. ايمان، به طاعت و عملِ صالح و ادبِ صائب است.
امام صادق (عليه السلام) فرمود: آن كس كه ايمان را در گفتار بي‌عمل بداند، ملعون است: ملعون من قال: الإيمان قول بلا عمل.[1]
امام هادي (عليه السلام) از پدرانش از امام علي (عليه السلام) نقل كرد كه پيامبر (صلي الله عليه و آله سلم) به من فرمود: بنويس.
گفتم: چه بنويسم؟
فرمود: بسم الله الرحمن الرحيم؛
ايمان آن است كه در قلب‌ها جايگزين شود و اعمال و آداب تصديق كننده آن باشد.[2]
اميرمؤمنان (عليه السلام) در وصف اسلام فرمود:
اسلام را به شكلي وصف كنم كه هيچ كس پيش از من چنان وصف نكرده و كسي پس از من چنان وصف نخواهد كرد:
اسلام, تسليم است
و تسليم, تصديق
و تصديق يقين,
و يقين ادا كردن
و ادا كردن عمل است:
لأنسبنّ الإسلام نسبة لم ينسبه أحد قبلى و لا ينسبه أحد بعدى: الإسلام هو التسليم والتسليم هو التصديق و التصديق هو اليقين و اليقين هو الأداء و الأداء هو العمل.[2]
[1] . كنز الفوائد، ج1، ص 151؛ بحار الانوار, ج66، ص 19.
[2] . بحار الانوار، ج50، ص 208.
ادب قضا در اسلام صفحه 341