حسادت‏

اميرالمومنين عليه السلام

«ايَّاكَ وَالْحَسَدَ فَانَّهُ شَرُّ شيمَةٍ و اقْبَحُ وَ سَجِيَّةٍ وَ خَليقَةُ ابْليسَ « ۱»
اذا مَطَر التَّحاسُدُ، نَبَتَ التَّفاسُدُ» «۲ »

از حسد بپرهيز، زيرا حسد بدترين خصلت و زشت‏ترين خوى، و خلق شيطان است وقتى حسد ببارد، فساد مى‏رويد.

نكته‏ ها و پيام‏ها
1⃣ حسد، يكى از بيمارى‏هاى خطرناك روانى و از پليدترين رذايل اخلاقى است.

2⃣ حسد، آرزوى از ميان رفتن نعمت كسانى است كه سزاوار داشتن آن هستند.

3⃣ حسادت نسبت به‏ديگران، سبب بروز ناهنجارى‏هاى اجتماعى مى‏شود از جمله:

الف- بروز فساد؛ حسد بسان آتشى فراگير، افكار و كردار حسود را شعله‏ور مى‏سازد و آن را به تباهى مى‏كشاند و در اثر آن به غيبت، سخن‏چينى، فحش، بهتان، بدگمانى و دچار مى‏شود «اذا مَطَرَ التَّحاسُدُ نَبَتَ التَّفاسُدُ»

ب- قتل نفس؛ شعله‏هاى حسد، عقل و دين را از انسان مى‏گيرد، تا آنجا كه كشتن برادر را نيز آسان می‏كند، چنانكه قابيل در اثر حسادت، برادرش هابيل را به قتل رساند و نيز قصه به چاه انداختن يوسف عليه السلام توسط برادرانش از اين باب است

منابع
1⃣ شرح غررالحكم، ج ۲ ص ۶۰
2⃣ همان ج ۲ ص ۲۹۳