ياد قيامت

یاد قیامت يكي از عوامل مؤثر در وارستگي انسان است؛ كسي كه معاد را فراموش نكند پارسا خواهد بود؛
زيرا همه اعمال و رفتارش را تحت مراقبت ويژه قرار مي‏دهد و سعي و تلاش همه جانبه دارد تا آنها را بر خشنودي خداوند استوار ساخته، در مدار شهوات، آرزوهاي باطل و هوس‏هاي شيطاني نگردد.
خداي سبحان به بنده پارسا وپيامبر برگزيده خويش داوود (عليه‏السلام) فرمان مي‏دهد تا براساس حق وعدم پيروي از هوس داوري كند؛ زيرا هوس‏پرستي زمينه گمراهي است:
(يا داوُد إنّا جعلناك خليفةً في الأرض فاحكم بين‏النّاس بالحقّ و لا تتّبع الهوي فيضلّك عن سبيل اللّه إنّ الّذين يَضلّون عن سبيل‏اللّه لهم عذاب شديد بما نسوا يوم الحساب) آیه 19 سوره حشر

اي داوود ما تو را در روي زمين مقام خلافت داديم تا ميان خلق خدا به حق حكم كني و هرگز از هواي نفس پيروي نكني،كه تورا ازراه خدا گمراه مي‏سازد وآنان‏كه از راه خدا گمراه مي‏شوند چون روز حساب و قيامت را فراموش كرده‏اند به عذاب سخت معذّب خواهند شد. سرانجام گمراهي، عذاب دردناك و سبب آن، فراموشي روز حساب است.