نام‌ها و لقب‌های حضرت فاطمه زهرا س

فاطمه وصفی است از مصدر فطم؛ و فطم در زبان عربی به معنی بریدن، قطع‌کردن و جداشدن آمده‌است. این صیغه که بر وزن فاعل معنی مفعولی می‌دهد، به معنی بریده و جداشده است.
حضرت محمد ص در پاسخ علی بن ابی‌طالب که از او دربارهٔ علت نام‌گذاری فاطمه س پرسید، گفت: «چون او و پیروانش از آتش بریده شده‌اند.»

ابن حجر هیتمی در الصواعق المحرقة و نسائی در سُنَن آورده‌اند: «خداوند او را فاطمه نامید چراکه او و دوستدارانش را از آتش جهنم قطع کرده‌است.» فتال نیشابوری در روضةالواعظین ازامام جعفر صادق ع نقل کرده‌است: «فاطمه نامیده شد چون از بدی‌ها بریده شده‌است.» برای فاطمه س، نام‌های دیگری هم برشمرده‌اند که «صدّیقه»، «مبارکه»، «طاهره»، «زکیه»، «راضیه»، «مرضیه» و «زهرا» از آن‌جمله‌اند. یکی از مهم‌ترین کنیه‌های ایشان «امّ‌ابیها»، مادر پدرش، است.