عوامل آسان جان دادن
قال رسول الله (صلی الله علیه و آله) :
« أَلَا وَ مَنْ أَحَبَّ عَلِيّاً فَقَدْ أَحَبَّنِي وَ مَنْ أَحَبَّنِي فَقَدْ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ وَ مَنْ رَضِيَ عَنْهُ كَافَأَهُ الْجَنَّةَ . »
« بدانید هر کس علی (ع) را دوست بدارد ، مرا دوست می دارد ، و هر کس مرا دوست بدارد خداوند متعال از او راضی است ، و هر کس خدا از او راضی باشد، پاداشش را بهشت قرار می دهد . »
« أَلَا وَ مَنْ أَحَبَّ عَلِيّاً لَا يَخْرُجُ مِنَ الدُّنْيَا حَتَّى يَشْرَبَ مِنَ الْكَوْثَرِ وَ يَأْكُلَ مِنْ طُوبَى وَ يَرَى مَكَانَهُ فِي الْجَنَّة. »
« بدانید هر کس علی (ع) را دوست بدارد ، از دنیا نمی رود مگر اینکه از حوض کوثر بنوشد و از درخت طوبی بخورد و جایگاه خود را در بهشت ببیند . »
« أَلَا وَ مَنْ أَحَبَّ عَلِيّاً فُتِحَتْ لَهُ أَبْوَابُ الْجَنَّةِ الثَّمَانِيَةُ يَدْخُلُهَا مِنْ أَيِّ بَابٍ شَاءَ بِغَيْرِ حِسَابٍ. »
« بدانید هر کس علی (ع) را دوست بدارد ، درهای هشتگانه بهشت بر او گشوده می شود تا از هر دری که بخواهد ، بدون حساب وارد شود. »
« أَلَا وَ مَنْ أَحَبَّ عَلِيّاً أَعْطَاهُ اللَّهُ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ وَ حَاسَبَهُ حِسَابَ الْأَنْبِيَاءِ . »
« بدانید هر کس علی (ع) را دوست بدارد ، خداوند نامه عملش را به دست راستش می دهد و به حساب او همچون حساب انبیاء رسیدگی می کند. »
« أَلَا وَ مَنْ أَحَبَّ عَلِيّاً هَوَّنَ اللَّهُ عَلَيْهِ سَكَرَاتِ الْمَوْتِ وَ جَعَلَ قَبْرَهُ رَوْضَةً مِنْ رِيَاضِ الْجَنَّةِ. »
« بدانید هر کس علی (ع) را دوست بدارد ، خداوند سکرات مرگ ( شدت و سختی جان دادن ) را بر او آسان می کند و قبر او را باغی از باغهای بهشت قرار می دهد . »
« أَلَا وَ مَنْ أَحَبَّ عَلِيّاً أَعْطَاهُ اللَّهُ بِكُلِّ عِرْقٍ فِي بَدَنِهِ حَوْرَاءَ وَ شُفِّعَ فِي ثَمَانِينَ مِنْ أَهْلِ بَيْتِهِ وَ لَهُ بِكُلِّ شَعْرَةٍ فِي بَدَنِهِ حَوْرَاءُ وَ مَدِينَةٌ فِي الْجَنَّةِ. »
« بدانید هر کس علی (ع) را دوست بدارد ، خداوند در برابر هر رگی از رگهای بدنش حوریه ای به او ارزانی می دارد و شفاعت او را در حق هشتاد تن از خاندانش می پذیرد و به شمار هر مویی در بدنش حوریه و شهر هایی در بهشت خواهد داشت . »
« أَلَا وَ مَنْ أَحَبَّ عَلِيّاً جَازَ عَلَى الصِّرَاطِ كَالْبَرْقِ الْخَاطِفِ . »
« بدانید هر کس علی (ع) را دوست بدارد ، از پل صراط همچون برق جهنده می گذرد . »
منبع:
فضائل الشیعه :ح 1
و بحارالانوار ج : 7 ؛ ص : 221 و 222
