هرآنچه بر ما گذشته را نمی توانیم تغییر دهیم
باید این حقیقت را بپذیریم که تمام عمر نشستن و زانوی غم در بغل گرفتن و به بدبختی های خود گریستن
و در همین حال تقصیر ناتوانی خود را گردن بدبختی هایمان و دیگران انداختن
فایده ای در پی نخواهد داشت .
ما آنچه را که میتوانیم تغییر دهیم رفتار و اقدامات کنونی خودمان است و اینکه مسئولیت پذیر باشیم .
اگر به این نقطه رسیدیم دیگر خودمان را به رنج کشیدن محکوم نخواهیم کرد.