کسی که یک لقمه حرام بخورد، تا چهل روز عبادات او مقبول نیست. (سفينه البحار، ج 1ص 24) نه فقط دعای او مستجاب نیست؛ بلکه عباداتش هم مقبول نيست؛ تا این اندازه اثر دارد.
سابقاً که اولیای الهی، مستجاب الدعوه بودند، کار می کردند، زحمت می کشیدند، ریاضت می کشیدند، از همه چیز می گذشتند. من حاضر نیستم از هیچ چیزم بگذرم و دلم هم می خواهد مستجاب الدعوه بشوم. قضية کوسه و ریش پهن شده است. این که با هم جمع نمی شود.
هر چه می‌خواهی بخوری، مستجاب الدعوه هم می خواهی بشوی؟!