جشنهای نهم ربیع الاول
برگزار کردن جشن به مناسبت نهم ربیع الاول ــ عیدالزهرا(سلام اللهعلیها) ــ به دو جهت میتواند باشد:
✅نخست آنکه سالروز به امامت رسیدن حضرت ولی عصر امام زمان(عج) است.زیرا هشتم ربیع الاول روز شهادت امام حسن عسکری(علیهاسلام) است و از آن به بعد امامت به عهده امام زمان حضرت ولی عصر(عجل الله تعالی فرجهالشریف) سپرده میشود. شیعیان برای به امامت رسیدن امام زمان خشنودند و جشن میگیرند. با این کار یک نوع ابراز احساسات و عرض ارادت نسبت به آن حضرت و مادر گرامیشان حضرت زهرا(سلام الله علیها) میکنند.
✅دومین مناسبت که به اشتباه وغلط بین مردم مشهور گشته گفته می شود این روز سالروز قتل خلیفه دوم، عمربن خطاب است که این سخن بدون مستند تاریخی و دلیل معتبر است. زیرا طبق منابع تاریخی فریقین (شیعی و سنی) عمر بن خطاب در روز بیست و سوم ذی الحجه ترور شد و پس از سه روز یعنی اواخر ذی الحجه درگذشته است . بنابر این، این نظر که او در نهم ربیع الاول به قتل رسیده فاقد دلیل معتبر است[مروج الذهب و معادن الجوهر، ج ۲، ص ۳۲۱؛ بحار الانوار ، ج۳۱ ، ص ۱۱۸]
گذشته از این نکته تاریخی، خلیفه دوم در هر تاریخی به قتل رسیده باشد، برپایی مراسم جشن و سرور به این مناسبت از اشتباهات فاحش و خطاهای بزرگ به شمار می رود .
نه تنها در شرایط کنونی بلکه در دوران ائمه معصومین(علیهمالسلام) نیز چنین مواردی که در سالروز قتل عمر برنامه و جلسه شادمانی برپا کنند، گزارش نشده است . شیعیان نیز چنین برنامهای نداشتهاند. چنانچه برخی از شیعیان و نزدیکان ائمه به ناسزاگویی به خلفا میپرداختند، اهل بیت با آنان برخورد مینمودند.
بر گزاری این مراسم امروزه از طرف عدهای بعضا همراه با کارهای زشت همراه است که مطمئناً بر خلاف دین اسلام و توصیه ائمه اهل بیت(علیهالسلام) است.
امروزدنیای اسلام بیش از همه زمانها به اتحاد و انسجام مسلمانان نیاز دارد، شایسته نسیت که ما شیعیان با برپایی چنین مراسمی دامنه اختلافات را گستردهتر و فاصله میان مسلمانان را بیشتر نماییم.
وحدت و انسجام اسلامی از برترین نعمتهای خدادادی است، همان گونه که امیرالمؤمنین فرمود: خداوند بر این امت منت نهاده و بین آنها الفت و اتحاد ایجاد کرده که در سایة آن زندگی کنند. به کنف حمایت آن پناهنده شوند. این نعمتی است که احدی نمیتواند بهایی برایش بگذارد. زیرا از هر بهایی گرانقدرتر و از هر چیز پر ارزشی با ارزشتر است.[نهج البلاغه، خطبه ۱۹۲]
مروج الذهب و معادن الجوهر،على بن حسين مسعودى، ناشر دار الهجرة، مكان نشر: قم،سال چاپ: ۱۴۰۹، نوبت چاپ دوم.
بحار الأنوار، علامه مجلسی، دار إحياء التراث العربي، بيروت، 1403 ق