چگونه میتوان شخص خودشیفته را شناخت؟
یک نوع از خودشیفتگی را بسهولت می توان تشخیص داد. و آن کسی است که از هر جهت از خود راضی است؛ و هرگاه مطلب جزیی و ناچیزی بر زبان می آورد احساس می کند سخن شایان اهمیتی گفته است.
معمولا به آنچه دیگران می گویند گوش نمی دهد، و در واقع برایش جالب توجه نیست.
همچنین فرد خود شیفته را حساسیتش نسبت به هرگونه انتقاد می توان تشخیص داد.
تجلیات گوناگون خودشیفتگی هر چه که باشد، فقدان توجه اصیل به عالم برون، وجه مشترک همه ی صور خودشیفتگی است.
شخص خود شیفته لزوما تمام وجود خویش را موضوع خودشیفتگی قرار نمی دهد. خودشیفتگی او اغلب بر یک جنبه جزیی شخصیتش متمرکز میشود؛
خطرناک ترین بستگی خودشیفته، تحریف قضاوت معقول است.
موضوع بستگی خودشیفته نه بر اساس سنجش عینی ارزشها، بلکه چون من یا مال من است، ارزشمند (نیکو، زیبا، خردمند و …) پنداشته میشود.
در خودشیفتگی، داوری ارزشها متعصبانه و انحرافی است. معمولا برای این تعصب به صورتی منطق تراشی میکند، و چه بسا این منطق تراشی بسته به هوش و فراست شخص، کما بیش فریبنده باشد.