قداستِ جامعۀ دینی؛قائمِ به عدالت و علی ع الگویِ عدالت ورزی با مردم
آیت الله مصباح یزدی:
روزى در حالى كه على(عليه السلام) در محراب نماز ايستاده و اقامه گفته بود و آماده گفتن تكبيرة الاحرام بود زنى وارد مسجد شد و صدا زد يا على، صبر كن. حضرت نماز را شروع نكرد، بلكه رو كرد به آن زن و فرمود: چه مى‌گويى؟ گفت: اين والى كه براى محل ما فرستادى، شخصى ستم كار است، رفتارش درست نيست، و…
امام جماعت و حاكم اسلام در مسجد ايستاده، اقامه گفته و مى‌خواهد تكبير بگويد، خانمى آمده و از فرماندار شهرشان شكايت مى‌كند. اشك از چشمان على(عليه السلام) جارى شد و گفت: خدايا مى‌دانى من به ظلم او راضى نبودم. سپس فرمود، قلم و كاغذ بياوريد و قبل از اين كه تكبيرة الاحرام نمازش را بگويد، حكم عزل آن والى را نوشت و به آن خانم داد. آن گاه فرمود: الله اكبر.
كجاى عالم شنيده شده كه رابطه بين حكومت و مردم شبيه چنين حكومتى باشد؟ آن قدر اين نمونه ها فراوان است كه اگر اينها را در تابلوهاى زرين بنويسند و نقش كنند و در موزه هاى جهان نصب كنند، هر انسان با انصافى به آن بنگرد، از تعجب و حيرت زمين گير مى‌شود. مگر مى‌شود انسانى چنين وارسته باشد؟! اين چه مكتبى است؟!
منبع : «کاوش ها و چالش ها،ج 2،ص 72»