عثمان بن حنیف، استاندار بصره بود. حضرت امیر علیه السلام ، نامه ای برای او می نویسند که به من خبر رسیده که به منزل کسی مهمانی رفته ای که گرسنگان پشت در بوده و کسانی که سفره های رنگین دارند، سر اين سفره نشسته بوده اند. من از تو انتظار نداشتم که چنین کنی. تو از طرف من رفتی استاندار بصره شدی و نماینده من هستی. ببین من چه کار می کنم، رفتار من چگونه است. تو که مرام من را می بینی، چرا این‌طور رفتار می کنی؟ حضرت به عثمان بن حنیف اشکال گرفتند. فرمودند: هر کسی باید از امام خود تبعیت کند و امام شما از دنیا به دو لباس کهنه و دو قرص نان جو اكتفا کرده است. اگر چه شما قدرت ندارید مثل من عمل کنید؛ لکن من را با تقوا یاری کنید.( نهج البلاغة، ص 416 ، نامه 45.)