توسط سميه نكوئيان in بدون موضوع
ﭼﻮﺏ ﺗﻨﺒﻴﻪ ﺧﺪﺍ ﻧﺎﻣﺮﺋﻴﺴﺖ …
ﻧﻪ ﻛﺴﻲ ﻣﻴﻔﻬﻤﺪ ,ﻧﻪ ﺻﺪﺍﻳﻲ ﺩﺍﺭﺩ…
�ﻳﻚ ﺷﺒﻲ ﻳﻚ ﺟﺎﻳﻲ …
ﻭﻗﺘﻲ ﺍﺯ ﺷﺪﺕ ﺑﻐﺾ ,ﻧﻔﺴﺖ ﻣﻴﮕﻴﺮﺩ…
�ﺧﺎﻃﺮﺕ ﻣﻲ ﺁﻳﺪ …
ﻛﻪ ﺷﺒﻲ ﻳﻚ ﺟﺎﻳﻲ …
ﺑﺎﻋﺚ ﻭ ﺑﺎﻧﻲ ﻳﻚ ﺑﻐﺾ ﺷﺪﻱ
ﻭﺩﻟﻲ ﺳﻮﺯﺍﻧﺪﻱ …
�ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﻓﻜﺮ نمی کردی ﺑﻐﺾ
ﭘﺎ ﭘﻲﺍﺕ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ …
ﻭ ﺷﺒﻲ ﻳﻚ ﺟﺎﻳﻲ …
ﻣﻴﻨﺸﻴﻨﺪ ﺳﺮ ﺭﺍﻩ ﻧﻔﺴﺖ …
�ﻭ ﺗﻮ ﻫﻢ ﺑﺎﻻﺟﺒﺎﺭ …
ﻫﺮ ﺩﻗﻴﻘﻪ ﺻﺪﺑﺎﺭ …
ﻣﺤﺾ ﺁﺯﺍﺩﻱ ﺭﺍﻩ ﻧﻔﺴﺖ …
ﺑﻐﺾ ﺭﺍ ﻣﻴﺸﻜﻨﻲ …
ﺁﺭﻱ، ﺍﻳﻦ ﭼﻮﺏ، همان ﭼﻮﺏِ ﺧﺪﺍﺳﺖ…
