توسط سميه نكوئيان in بدون موضوع
همه عبادات برای مؤمنان، نوعی تمرین برای نیرومند شدن روح و بدن است. در این جهان، هرگز مسابقهای برگزار نخواهد شد؛ به بیان دیگر، همه انسانها در دنیا، تا لحظه پایانی عمر خویش، تنها در حال تمرین هستند. در این میان، برخی افراد سست و ضعیف، به تمرین کردن بیعلاقهاند؛ آنان به تنپروری عادت کرده و هرگز خود را به زحمت نمیافکنند. گویی آنان در صدد تمرین دادن روح خود با عبادات نبوده و گویی نمیخواهند روح خود را قدرتمند سازند. اما کسانی که در پی تعالی و رشد معنوی خود هستند، در دنیا اهل تمریناند؛ همانان که خداوند آنان را ستوده و رستگار خوانده است. آنان تا روزی که ملک الموت جان آنان را مانند پدری مهربان از بدنهاشان سِتانده و آنان را به عالَم دیگر منتقل سازد، همواره در سختکوشی و تمرین برای رسیدن به مقصودند.