آثار دنیوى نیّت
نیّت ‏هاى قوى و انگیزه ‏هاى خوب، حتى از بدن ‏هاى ناتوان هم كارهاى مهمّ مى ‏كشد. اگر انگیزه، نیرومند و الهى باشد، نه خستگى در كار است، نه نومیدى و دلسردى. به همین جهت، در هیچ یك از اولیاء خدا، خودباختگى و ضعف اعصاب، حتى در پیرى دیده نمى ‏شود، چرا كه دل و جانشان با نیّت ‏هاى خالص الهى سرشار است و و از او مدد مى‏ گیرند و در برابر همه مشكلات و بحران ‏ها و دشمن‏ ها و قدرت ‏ها مى ‏ایستند. نمونه ‏اش، امام امّت (قدس سرّه) كه دلى آرام به یاد خدا داشت و ابرقدرت ‏ها را به زانو درآورد.
امام حسین علیه السلام روز عاشورا، كه با آن همه داغ‏ ها و شهادت‏ ها روبرو بود و اسارت خانواده خویش را پیش بینى مى‏ كرد، هر چه تنهاتر مى‏ شد و یارانش به شهادت مى‏ رسیدند، خودش چهره‏ اى برافروخته ‏تر از عشق مى‏ یافت و به خداوند تكیه داشت و مى‏ فرمود: «هَوَنَ عَلّى انّه بعَینِ اللّهِ» آنچه این شدائد را بر من آسان مى ‏كند آنست كه مى ‏بینم همه در محضر خداوند است و او مى‏ بیند و شاهد است. امام على علیه السلام فرموده است:
وقتى نیّت بر چیزى، قوى و استوار باشد، بدن احساس ضعف نمى‏ كند. شاید این اشاره به آثار روانى و روحى نیّت در رفتار و عمل انسان باشد. بحارالانوار ، ج 70 ،ص 205