آرامش عمیق

آرامش به این نیست که گناهان گذشته را فراموش کنی و یا به مرگ و مجازات آینده فکر نکنی. غفلت از گذشته و آینده تنها یک آرامش سطحی و کاذب می‌آورد. آرامش عمیق و واقعی در این است که درباره گذشته و آینده ات بارها با خدا حرف بزنی و مناجات کنی. آن گاه این خداست که به تو آرامش می‌دهد و تو را نوازش می‌کند.