املای دیه از جانب نبی اکرم (ص)

پس از انتشار اسلام در سرزمین شبه جزیره و درخواست حکم دیه، رسول گرامى ضمن نامه‌اى که به املاى آن حضرت، و نگارش یارانش بود، اقدام به بیان احکام متنوع و گسترده دیه پرداخت. حضرت پس از مقدمه کوتاه می‌فرماید: «وانّ فى النفس الدیة مائة إبل»، دیه قتل نفس صد شتر است..

حدیث یاد شده را نسایى در سنن نسایى‌نقل نمود و ابن حجر در تلخیص‌ آورده و نقادان علم حدیث به تصحیح سند آن پرداخته‌اند.

دقت در مضمون حدیث و تشقیق شقوق و بیان اقسام دیه از دیه نفس گرفته تا دیه اعضا، و جراحات وارده بر سر حاکى است که حضرتش در مقام بیان حکم الهى مستمر است نه حکم ولایى موقت، و لذا فقیهان اسلام همگان آن را حکم الهى تلقى نموده‌اند…

جاى دقت این‌جا است که تعیین مقدار دیه از نظر دینار به‌وسیله خود حضرت رسول انجام گرفته است و اگر در برخى از روایات به امیرمؤمنان نسبت داده شده است، مقصود جنبه عملى آن حضرت است…
حضرت آیه الله سبحان