امام‌مجتبی(علیه‌السلام) فرمودند: کسی‌که مرتب رفت‌وشد به مسجد بکند، یکی از هشت ویژگی را پیدا می‌کند و شاید هم همۀ این‌ها را پیدا بکند:
1⃣شناخت دین
اولش را فرمودند: «آیَةً مُحْکَمَةً»؛ یعنی نشانه‌های بزرگ توحید، خداشناسی، قیامت‌شناسی، پیامبرشناسی، امام‌شناسی، شناخت دین و خلاصه این چیز‌ها در مسجد برای انسان واضح و معلوم می‌شود؛ یعنی معارف دین عمدتاً در مساجد گفته می‌شود.
2⃣پیداکردن برادر دینی در مسجد؛
یک برادر دینی را که در سیر الی‌الله از او استفاده می‌کند، می‌تواند در مسجد پیدا بکند؛ چون در مسجد است که افراد را می‌شناسد و شناسایی می‌کند. چون هر دو این اشتراک را دارند که در مسجد حضور پیدا می‌کنند، می‌بیند که آن رفیقش هم عنایت به مسجد دارد و حضور پیدا می‌کند و درآن‌صورت، آن رفیق خوب را پیدا می‌کند.
3⃣ فراگیری علوم جدید؛
علم «مستطرف» که در حدیث آمده، یعنی علمی که جالب توجه است. علم‌های جدید، از این‌ها پیدا می‌کند.
4⃣ انتظار رحمت ازجانب پروردگار؛
«رَحْمَةً مُنْتَظَرَةً»؛ یعنی رحمت‌هایی که انتظار داشت از پروردگار برسد، مرکز فرودش معلوم است که مساجد است؛ چون خانۀ خدا است.
5⃣ هدایت‌شدن؛
گفتاری را در مسجد می‌شنود که «تَدُلُّهُ عَلَى الْهُدَى» (او را به هدایت می‌رساند)؛ یعنی راهنمایی‌اش می‌کند که به صراط مستقیم برود.
6⃣ دوری از ضلالت و پستی؛
سخنانی را در مسجد می‌شنود که «تَرُدُّهُ عَنْ رَدًى»؛ یعنی از پستی و ضلالت او را دور می‌کند.
7⃣ترک گناه؛
حیایی پیدا می‌کند که آن حیا باعث ترک گناه او بشود.
8⃣ترس از خدا؛
خشیت الهی و ترسی از خدا پیدا می‌کند که باز، آن ترس سبب می‌شود فرمان الهی را اِمتثال بکند، گناه را ترک بکند و دستورات خدای عزّوجل را انجام بدهد.