تأخیر توبه، ممنوع
امیرالمؤمنین على عليه السلام:
« وَ يُرَجِّي التَّوْبَةَ بِطُولِ الْأَمَلِ» (نهج البلاغه حکمت 150)
« و توبه را با آرزوهاى دراز به تأخير مى‏اندازد»

توضیح قطره ای:
امام عليه‌السلام در اين حکمت پربار در جواب شخصى كه موعظه و اندرزى از او خواست به سى مورد از رذائل اخلاقى اشاره كرده و با بيان شيوا و قريب به استدلال از آن نهى مى‌كند.
(از كسانى مباش كه) توبه را با آرزوهاى دور و دراز به تأخير مى‌اندازد.
اشاره به اين كه اگر گناه و لغزشى از انسان سر زد بلافاصله دست به دامن لطف الهى بزند و با توبه و استغفار به درگاه او باز گردد.
مبادا آرزوهاى دور و دراز مانع از توبه شود كه هيچ كس اطمينان ندارد كه يك روز ديگر و يا يك لحظه ديگر زنده است و درهاى توبه به روى او باز است. به همين دليل در روايات زيادى از تأخير توبه نهى شده است.
در حديثى از رسول خداصلى الله عليه وآله مى خوانيم كه خطاب به اباذر فرمود:
«إِيَّاكَ وَالتَّسْوِيفَ بِأَمَلِكَ فَإِنَّكَ بِيَوْمِكَ وَلَسْتَ بِمَا بَعْدَه» (بحارالانوار ج74 ص75 ح3) «از تأخير توبه به سبب تكيه بر آرزوها برحذر باش، زيرا تو به امروز تعلق دارى نه به فردا»
در حديثى از امام علىعليه‌السلام مى‌خوانيم:
«إِنْ قَارَفْتَ سَيِّئَةً فَعَجِّلْ مَحْوَهَا بِالتَّوْبَةِ» (بحارالانوار ج74 ص210 ح1) «اگر گناهى مرتكب شدى براى محو آن با توبه شتاب كن».
در حديث ديگرى از آن حضرت آمده است:
«مُسَوِّفُ نَفْسِهِ بِالتَّوْبَةِ مِنْ هُجُومِ الاَْجَلِ عَلَى أَعْظَمِ الْخَطَر» (مستدرک والسائل ج12 ص130) «كسى كه توبه را عقب مى‌اندازد در برابر هجوم مرگ در معرض خطر است».