تاکیدبر قرائت زیارت عاشورا
سرّ اين كه سفارش كرده‏اند هر روز زيارت عاشورا بخوانيد و نسبت به اهل‏بيت(عليهم‏السلام) تولّي داشته و بر آنان صلوات و درود بفرستيد و از دشمنانشان تبرّي بجوييد،
براي آن است كه طرز فكر معاندان ايشان منفور شود وگرنه هم‏اكنون سخن از معاويه و يزيد نيست تا آنها را لعنت كنيم. نام و ياد آنها رخت‏بربسته و قبرشان نيز زباله‏داني بيش نيست، الآن سخن از فكر و راه يزيد و يزيديان عصر است[1].
زن فرعون وقتي كه به درگاه الهي دعا كرد، نگفت خدايا مرا فقط از فرعون نجات بده بلكه گفت: (ربّ ابْنِ لي عنْدك بيتاً في الجَنّة ونجّني من فرْعوْن وعمله ونجّني من القوْم الظالمين)[2] يعني مرا از فرعون و فرعونيان، كه طرفداران سنّت سيّئه و رفتار ناپسند او هستند، نجات بده. تفكرّ براي هميشه باقي مي‏ماند هر چند كه اسم و عنوانش تغيير پيدا كند.
بعد از تار و مار شدن خوارج در نهروان و خارج شدنشان از صحنه حيات و زندگي، به علي‏بن ابي‏طالب(عليهماالسلام) عرض شد: اين مقدس‏هاي خشك از بين رفتند.
فرمود: «كلاّ والله إنّهم نُطَف فى أصْلاب الرجال وقرارات النساء كلّما نَجَم منْهم قرنٌ قُطِع، حتّي يَكون آخرهم لُصوصاً سَلاّبين»[3]؛
اينها نطفه‏هايي هستند در پشت مردان و قرارگاه زنان. هرگاه مقداري از اينها از بين بروند، عده اي ديگر ظهورمي كنند تا اين كه سرانجامِ كار، سارقانِ مسلّح و رهزنانِ غارتگر خواهند شد.
اكنون نيز، هم راه سالار شهيدان زنده است و هم‏مرام و مسلك اموي و مرواني و عباسي وجود دارد. اين كه سفارش فراوان به اشك ريختن و عزاداري كردن نموده‏اند براي آن است كه « اشك بر شهيد اشتياق به شهادت را به همراه دارد » ، خوي حماسه را در انسان زنده و طعم شهادت را در جان او گوارا مي‏گرداند. چون اشكْ رنگ كسي را مي‏گيرد كه براي او ريخته مي‏شود و همين رنگ را به صاحب اشك نيز مي‏دهد.
از اين‏رو انسان حسيني‏منش، نه ستم مي‏كند و نه ستم مي‏پذيرد. اين كه عده‏اي به فكر ظلم كردن يا ظلم‏پذيري هستند براي آن است كه خوي حسيني در آنها نيست وگرنه شيعه خاص حسين‏بن علي(عليهماالسلام)نه ظلم مي كند و نه ظلم مي‏پذيرد.
آن كسي كه ظلم‏پذير است اموي مسلك است چنان‏كه ظالم هم اموي صفت است، هر چند كه زمزمه «يا حسين» بر لب داشته باشد. و در قيامت كه هر كسي را به نام زمامدارش صدا مي زنند: (يوْم ندْعوا كلَّ أُناسٍ بإمامهم)[4]، شخص ستمگر در صف امويان شركت مي كند.
لذا اگر انسان بخواهد بفهمد كه راهيِ راه حضرت حسين بن علي (عليهما السلام) است يا راهيِ راه امويان، بايد ببيند كه در او خوي ستم‏پذيري يا سلطه‏گري وجود دارد يا نه. اگر گرايش به اين خصلت‏هاي زشت را در خود ديد بايد در اخلاق خود تجديدنظر كند.
[1] ـ وصيت‏نامه امام‏خميني قدّس‏سرّه، مقدمه.
[2] ـسوره تحريم، آيه 11.
[3] ـنهج البلاغه، خطبه 60.
[4] ـسوره اسراء، آيه 71

▪️حماسه و عرفان ص 311