تجلی قرآن در قیامت:
یکی از شفعاي روز قیامت، قرآن است. اولين شافع، پیغمبر صلی الله علیه و آله است بعد از آن، قرآن است.
روز قیامت، همه در صحرای محشر ایستاده اند. حالا ما که ان‌شاءالله زیر سایه لطف الهی و اهل بیت: آن گوشه ایستاده ایم و کاری به ما ندارند؛ ان‌شاء الله. همة جمعیت از زمان حضرت آدم تا زمان خاتم صلی الله علیه و آله همه آنجا ایستاده اند. می بینند که از آن طرف محشر، یک نور خیلی فوق العاده اي تابید. نگاه می کنند، می بینند، جوانی است خیلی قد بلند و با لباس‌های زیبا؛ به قدری زیبا است که نمی شود از آن چشم برداشت. توجه همه را جلب می کند. می¬گویند این جوان کیست که به واسطه نور او محشر روشن شد؟ تا اينكه همین طور می آید و می آید تا به صف انبيا می رسد. می گویند: «او از پیغمبران اولوالعزم است»؛ اما از آن‌ها هم رد می شود. مي-گويند: «از اولیا است»؛ ولي از آن‌ها هم رد می شود. از مقربین رد می شود. مرتب رد می شود تا به عرش الهی می رسد و به سجده می افتد سؤال می کنند: «این کیست؟» می گویند: «این، قرآن است». حقیقت قرآن است. به او خطاب می شود: «بلند شو شفاعت بکن. هر کس را می خواهی، شفاعت بکن». قرآن بلند می شود و آن‌هایی را که به قرآن عمل می کنند شفاعت می کند، نه كساني كه فقط قرآن را می خوانند.