توصیه ای کلیدی از مرحوم آیت الله شیخ حسن پهلوانی تهرانی
در مورد اینکه بعضی اهل عرفان فرموده‌اند: رفتن راه خدا و طریق عرفان و سیر و سلوک الی الله مثل این می‌ماند که با مژه چشم بخواهیم کوه بکنیم!!!
میفرمودند: بله دشوار است ولی با یک مرکبی سالک می‌تواند این راه را به راحتی طی کند و با مژه کوه کندن در این راه نیز بر او آسان و سهل و شیرین شود.
آن مرکب، مرکب عشق است، با عشق الهی همه سختی‌های طریق عرفان بر سالک آسان می‌شود.
و زیاد این شعر فروغی بسطامی را می‌خواندند:
کوه کن تا به دل اندیشهٔ شیرین دارد
گر به مژگان بکند کوه گران این همه نیست
یعنی فرهادِ کوه کن تا در دلش عشق و خیال وصال شیرین را دارد، اگر با مژگان خود هم کوه سنگین و عظیم را بکند، سختی و رنجی ندارد چون عشق شیرین او را زنده می‌کند و سبب می‌شود هر سختی ای بر او آسان شود.
راه خدا هم دقیقا همین‌طور است، و با مرکب عشق همه سختی‌های سلوک برای سالک کویش لذت بخش و سهل می‌شود.
سالک الی الله باید با مرکب عشق الهی طی طریق کند که روح عرفان، عشق است.
(منقول از حجت الاسلام شیخ مرتضی کربلایی)