“جایگاه دین”

توجه به رنج باعث میشه که انسان جایگاه دین رو به درستی ترسیم کنه.

وقتی کسی به این درک برسه که دنیا محل سختی و رنج هست،

«اونوقت دین رو یه برنامۀ عالی برای کاهش رنج ها میدونه».

یه قاعدۀ مهم اینه که
«هر چقدر دنیا رو با رنج هاش ببینی، دین رو لذّت بخش تر میبینی
و هرچقدر رنج دنیا رو نبینی، دین رو عذاب آورتر خواهی دید».

چرا خیلی ها دستورات دین رو رنج آور میدونن؟

* چون فکر میکنن دنیا جای خوشی ها هست و میتونن هر لذّتی خواستن از دنیا ببرن در حالی که اینطور نیست.
دستورات دین خیلی دقیق طراحی شده تا تو رو به بالاترین لذّت ها برسونن.
وقتی از دین گریز ها سوال کنید که چرا سراغ دین نمیری؟
میگن: دین برای ما سختی و رنج داره! اما دنیا خیلی کیف میده!
بهش بگو نه عزیز دلم؛ خودتو گول نزن!
تو میخوای از رنج دین فرار کنی اما به دام رنج های خیلی بدتری می افتی.
بعدا به این میرسی که اگه سراغ دین رفته بودی، دین به تو راه برخورد صحیح با رنج های دنیا رو یاد میداد و همین باعث کم شدن رنج هات می شد.
اگه به رنج ها درست نگاه کنیم دیگه لوس بازی رو کنار میذاریم و توی زندگیمون قدم های محکم و استوار برمیداریم و توی سختی ها خم به ابرو نمیاریم.