جمله خود را با ” چرا” شروع نكنيد.

به عنوان مثال، زماني كه فرزندتان عصباني، غمگين يا كلافه است و اشتباهي كرده از او نپرسيد:

“چرا داداشتو زدي؟”
“چرا خواهرتو گاز گرفتي؟”
“چرا دروغ گفتي؟”
“چرا اسباب بازي دوستتو يواشكي برداشتي؟”

يا از فرزندتان نپرسيد:
“چرا عصباني هستي؟”
“چرا ناراحتي؟”

وقتي از فرزندتان مي پرسيد “چرا” تنها به مشكلات او اضافه مي كنيد.
او در كنار احساس بدي كه تجربه مي كند مجبور است دليلي براي كارش پيدا كند.

كودكان هنوز نمي دانند چرا اين احساسات را تجربه مي كنند پس مجبور هستند دليلي بتراشند يا توضيحي بدهند تا والدين خود را قانع كنند.
پس بدون بازخواست به او كمك كنيد خوب فکر کند و احساساتش را درك كند.

ميتوانید به جاي گفتن ” چرا?”

به او بگوييد:

“چطور شد?
چه احساسی داری?
به نظر مياد از چيزي ناراحتي?
اگر جای اون بودی چکار میکردی?
چه احساسی داشتی?
و…”