دريغ نداشتن از كار
كارگر نبايد از انجام هيچ كار مفيدي امتناع ورزد و شأن خود را فراتر از ارائه كار سودمند بداند؛ چنان‏كه خصيصه انبيا و اوليا(عليهم‌السلام) چنين بوده است.
ادريس نبي (عليه‌السلام) لباس مي‏دوخت
نوح پيامبر (عليه‌السلام) نجاري مي‏كرد
ابراهيم خليل و موساي كليم(قدس‌سره) شبان بودند
پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) نيز مدتي را به شباني و زماني را به تجارت گذراندند
علي (عليه‌السلام) قنات و نخلستان احداث مي‏كرد و….
علي (عليه‌السلام) درباره رسول خدا مي‏فرمايد: «پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) كفش و لباس خود را با دست خويش وصله مي‏كرد». [1]
درباره حضرت داوود (عليه‌السلام) مي‏فرمايد:
«خداوند به داود وحي فرستاد كه تو بنده خوبي هستي؛ اگر از بيت المال ارتزاق نمي‏كردي و با دست خويش كار مي‏كردي. داوود، چهل روز گريست و خداوندْ آهن را براي او نرم كرد و او نيز با آهن نرم شده، زره مي‏ساخت و به هزار درهم مي‏فروخت و اين‏گونه از بيت المال بي‏نياز شد». [2]
اشتغال به كار از ابتداي روز
از آداب كار و وظايف كارگر، اين است كه صبح زود دنبال كار برود؛ زيرا در ابتداي روز از نشاط بهتر و فراغت بيشتري برخوردار است و موفقيت او نيز چشم‏گيرتر خواهد بود.
پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) مي‏فرمود: خدايا! صبح‏گاهان را كه امت من در پي كسب روزي‏اند، آكنده از بركت فرما: «اللّهمّ بارك لأُمّتى فى بكورها». [3]
امام صادق (عليه‌السلام) نيز مي‏فرمايد: آن‏گاه كه نماز صبح را گزارديد، صبح زود به دنبال كسب روزي برويد.[4]

[1] ـ نهج‏البلاغه، خطبه 160.
[2] ـ كافي، ج5، ص74.
[3] ـ من لايحضره الفقيه، ج 1، ص 425.
[4] ـ كافي، ج 5، ص 78.
انتظار بشر از دین صفحه 122