دوستی با امیرالمومنین “سلام الله علیه” یعنی ایمان کامل به خداوند!
مرحوم علامه مجلسی (طاب ثراه) در کتاب «بحارالانوار» نقل می کند که:
اباصلت گفت: از حضرت رضا (علیه السلام) شنیدم، و ایشان‌از پدرانش روایت کردند که علی (علیه السلام) فرمود: از رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) شنیدم و او از خداوند (تبارک و تعالی) شنید که فرمود:
علِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ حُجَّتِي عَلَى خَلْقِي وَ نُورِي فِي بِلَادِي وَ أَمِينِي عَلَى عِلْمِي لَا أُدْخِلُ النَّارَ مَنْ عَرَفَهُ وَ إِنْ عَصَانِي وَ لَا أُدْخِلُ الْجَنَّةَ مَنْ أَنْكَرَهُ وَ إِنْ أَطَاعَنِي.
علیّ بن ابی طالب حجّت من بر مخلوقات، نور من در میان سرزمین‌ها، و امین من بر علم و دانش من است، هر کس علی (علیه السلام) را بشناسد گرچه مرا معصیت کند او را به آتش داخل نمی کنم، و هر کس علی علیه السلام را انکار کند گرچه مرا اطاعت کند او را به بهشت راه نمی دهم.
زمخشری (عالم بزرگ اهل سنت) بعد از ذکر این حدیث می گوید: و این رمز و علامت خوبی است، زیرا دوستی علی (علیه السلام) ایمان کامل است و با ایمان کامل گناهان ضرری نمی زنند.
منبع : بحارالانوار (بیروت): ج ۲۷، ص ۱۱۶، ح۹۱