دیـــدت رو زیـــبا کن

چشمی که دائم عيب‌های ديگران رو ببينه ، اون عيب رو به ذهن منتقل می‌کنه و ذهنی که دائماً با عيب‌های ديگران درگيره ، آرامش نداره ، درونش متلاطم و آشفته است .
در عوض چشمی که ياد گرفته هميشه زيبايی‌ها رو ببينه ، اول از همه خودش آرامش پيدا می‌کنه ، چون چشم زيبابين عيب‌های ديگران رو نمی‌بينه و دنيای درونش دنيای قشنگی‌هاست.