سِزای غیبت کننده قبل ازتوبه و بعدازتوبه

معنای حدیثی که می فرماید: ” غیبت کننده اگر توبه نماید، آخرین فردی است که وارد بهشت می شود و اگر توبه نکند اولین فردی است که وارد #دوزخ می شود"، چیست؟
همان طور که کارهای نیک و اعمال صالح انسان دارای درجات متفاوتی هستند، گناهان انسان نیز همه در یک درجه و یک سطح نیستند. بعضی گناهان از نظر مردم بسیار بی اهمیت و ارتکاب آن بسیار ساده است در حالی که از نظر خداوند متعال بسیار نا پسند و غیر قابل اغماض است .
یکی از این گناهان غیبت مؤمنین است . پیامبر اکرم (ص) به اصحابش فرمود: “
آیا می دانید غیبت چیست؟
عرض کردند: خدا و رسولش بهتر می دانند. فرمود: غیبت این است که درباره برادرت چیزی بگویی که او را خوش نیاید."[1]
پیامبر اکرم (ص) می فرماید:
“کسی که قدم در راهی بردارد که از برادر مسلمانش غیبت کند یا عیوب و اسرار او را فاش نماید، اولین قدمی را که برمی دارد در جهنّم می نهد و خدا عیوب و اسرار او را در بین خلائق فاش می کند."[3]
امام صادق (ع)فرمود:” خداوند متعال به حضرت موسی پیامبر (ع) وحی کرد: غیبت کننده اگر با توبه بمیرد آخرین وارد شونده بر بهشت است و اگر با این حالت بمیرد اولین وارد شونده بر آتش است."[4]
در مورد معنای این روایت باید گفت منظور روایت، این است که حتی با تأثیر توبه در آمرزش گناهان و از بین رفتن اثرات آنها اما گناه غیبت آن قدر زشت و ناپسند است که حتی با توبه هم به راحتی آثار آن قابل ترمیم و جبران نیست و اگر این شخص اعمال نیک و شایسته ای داشته باشد که به واسطه آنها بهشتی باشد اما این گناه غیبت حتی بعد از توبه واقعی موانعی را بر سر راه بهشت رفتن او ایجاد می کند به نحوی که این شخص به واسطه اعمال نیک دیگر بهشتی بودنش حتمی باشد، آخرین فردی است که وارد بهشت می شود. و اگر توبه نکند هیچ یک از اعمال نیکش نمی تواند مانع از عذاب او شود و اولین کسی است که وارد آتش می شود.
البته باید توجه داشت که گرچه توبه از نشانه های رحمت و لطف وسیع الاهی است و قرآن کریم می فرماید: «قطعاً خداوند توبه کنندگان را دوست دارد»
اما قبول آن دارای شرایط و قیود متعددی است از جمله این که آثار آن گناه باید جبران شود و در گناهانی مانند غیبت که پای حقوق مردم در میان است،جبران آثار آن و فراهم کردن رضایت کسانی که حق شان پایمال شده است بسیار مشکل است و نهایت چیزی که در اثر توبه از آن ممکن است حاصل شود عدم عقوبت و عذاب است نه این که چنین توبه ای به تنهایی باعث بهشت رفتن فرد توبه کننده هم بشود زیرا آنچه در قرآن آمده است که خداوند متعال از حق خود به راحتی می گذرد و گناهان توبه کننده گان را به حسنات تبدیل می کند

منابع :
شبّر، سید عبدالله، اخلاق، ترجمه جباران، محمدرضا، ص 234
حجرات، 12.
شبّر، سید عبدالله، اخلاق، با ترجمه جباران، محمدرضا، ص 234.
بحارالانوار، ج 75، ص 222