سه درس از امام حسن مجتبی (ع)
1. پسر ایشان متولّد شده بود. عده‌ای برای عرض تبریک آمدند و گفتند: این اسب سوار (پهلوان) بر شما مبارک باد فرمود: این چه حرفی است؟ شاید او پیاده باشد (پهلوان نباشد) جابر عرض کرد: ای فرزند پیامبر! چطور تبریک بگوییم؟ فرمود: هرگاه خدا به شما پسری داد، در تبریک آن بگویید: «شَکرْتَ الْوَاهِبَ وَ بُورِک لَک فِی الْمَوْهُوبِ وَ بَلَغَ اللَّهُ بِهِ أَشُدَّهُ وَ رَزَقَک بِرَّهُ [1] شکر (خدای) بخشنده نصیبت باد بخشش (پروردگار) مبارکت باد خداوند او را به حد کمال رساند و تو را از خیرش بهره‌مند سازد»
2. در مورد فواید مسجد رفتن فرمود: «هر کسی پیوسته به مسجد رود، به یکی از هشت فایده می‌رسد: آیةً مُحْکمَةً وَ أَخاً مُسْتَفَاداًوَ عِلْماً مُسْتَطْرَفاًوَ رَحْمَةً مُنْتَظَرَةًوَ کلِمَةً تَدُلُّهُ عَلَی الْهُدَیأَوْ تَرُدُّهُ عَنْ رَدًیوَ تَرْک الذُّنُوبِ حَیاءًأَوْ خَشْیةً [2] آیه محکمی از قرآن (که از آن بهره‌مند شود)، دوست مؤمنی پیدا کند، علم تازه‌ای فراگیرد، از رحمتی که در انتظارش بوده بهره‌مند گردد، سخنی را بشنود که وسیله هدایت او شود، یا او را از گناه بازدارد، ترک گناه و معصیت به خاطر شرم و حیا، یا اینکه به خاطر خوف و خشیت از خدا گناه را ترک کند.»
3. درباره دیدار با دوستان فرمود: «إِذَا لَقِی أَحَدُکمْ أَخَاهُ فَلْیقَبِّلْ مَوْضِعَ النُّورِ مِنْ جَبْهَتِه [3] هرگاه یکی از شما برادر (مؤمن) خود را ملاقات کرد، جای نور پیشانی (محل سجده) او را ببوسد»
[1]. تحف العقول،، ص 235.
[2]. همان.
[3]. همان، ص 236.
فرم در حال بارگذاری ...
