دکتر سلیگمن پدر روانشناسی مثبت(علمی که به جای تمرکز بر بیماری ها بر توانمندی های افراد و بهبود آنها تمرکز می کند)
در نظریه اولیه خودش که شادکامی اصیل نام داشت ادعا کرده بود که ۳ عامل اصلی :
1 هیجانات مثبت
2 درگیری مثبت در کارها (غرقه شدن)
3 ومعناداشتن زندگی
موجب شادکامی و در نتیجه رضایت از زندگی در افراد می شود.
اما بعد از مدتی متوجه شد که گویا نظریه اش دربردارنده همه مطلب نیست، به همین دلیل چند سال را صرف پژوهش کرد و سپس نظریه ” شکوفایی” را مطرح کرد، بر اساس این نظریه جدید شادکامی افراد تنها در سایه رسیدن آنها به شکوفایی محقق می شود.
او شکوفایی افراد را در نتیجه 5 عامل دانست:
1.هیجانات مثبت
2 .درگیری مثبت در کارها (غرقه شدن)
3.معناداری زندگی
4.روابط مثبت
5 .دستاورد یا پیشرفت (حرکت رو به جلو در زندگی)
در نظر دکتر سلیگمن افرادی که این پنج عامل را در زندگی داشته باشند از بهزیستی روانی،شادکامی و شکوفایی بیشتری برخوردارند. تحقیقات زیادی بر روی این نظریه انجام شده و آموزش هایی برای افزایش عناصر شکوفایی در افراد به وجود آمده است