شب جمعه اباعبدالله دیدنیست
یک شب در هفته خاک کربلا بر عرش خداوند فخر می فروشد و با افتخار خود نمایی و مباهات می کند در غروب افتاب هر شب جمعه حضرت زهرا سلام الله به زمین کربلا قدم می گذارد تا به دیدارفرزندش حضرت ابا عبدالله الحسین برود گرچه رسم بر این است که فرزند به دیدار مادر برود ولی شوق دیدار حسین مادر را هر شب جمعه راهی کربلا می کند.
مگر نه این است که مکان از خود هیج قداستی ندارد مگر اثری از شخصی بزرگ در ان باشد پس بهشت و عرش الهی چگونه بدون دختر رسول الله دارای ارزش می شود!
شب جمعه کربلا قدم گاه دختر رسول خداست همان دختری که پاره تن پدر بود و هر کجا که او باشد پدر نیز حضور دارد همان پدری که خاتم انبیا و برترین انهاست وهمه انبیاء به گرد او حلقه زنند.
مگر حضرت زهرا حجت بر تمام امامان نیست پس انها نیز بدنبال حجت خود به این مکان قدم می گذارند.
عجب شبیست شب جمعه کربلا گویی خدا نیز…
در این زمان کربلا عرش الهی می شود و خداوند نیز تمام نظرش معطوف به کربلاست.
مادری باز ثناگوی حرم می اید
ناله و گریه اش باز از سوی حرم می اید
هوش من رو هوس کرب و بلایش برده
شب جمعه و شد و بوی حرم می اید
یا حسین علیه السلام