صبر بى نظیر

شیخ احمد دجیلى شاعر شهیر عرب مى گوید
اُمُّ الْبَنِینَ وَما اَسْمى مزایاکِ خَلَدَتْ بِالْعَبْرِ وَالاِیمانِ ذِکْراکِ اى ام البنین! چقدر از خصوصیات والایى برخوردارى. به سبب غم و اندوهى که به تو رسید و نیز به سبب ایمانت، یاد تو جاودانه شد.
به دو نمونه از موارد صبر و بردبارى آن بانوى فرشته خو در مقابل مشکلات، اشاره مى کنیم
1⃣ مورخان نقل مى کنند که روزى امیرمؤمنان، عباس علیه السلام را در دامان خود گذاشت، آستین هایش را بالا زد و امام درحالى که به شدت مى گریست به بوسیدن بازوان عباس علیه السلام پرداخت. ام البنین حیرت زده از این صحنه، از امام پرسید:چرا گریه مى کنید؟
حضرت با صدایى آرام و اندوه زده پاسخ داد به این دو دست نگریستم و آنچه را بر سرشان خواهد آمد، به یاد آوردم.
امّ البنین شتابان و هراسان پرسید:چه بر سر آنها خواهد آمد؟
حضرت با آوایى مملوّ از غم و اندوه و تأثر فرمود آنها از ساعد قطع خواهند شد.
این کلمات چون صاعقه اى بر ام البنین فرود آمد و قلبش را ذوب کرد. سپس او با اضطراب و به سرعت پرسید:چرا قطع مى شوند؟ امام به او خبر داد که فرزندش در راه یارى اسلام و دفاع از برادرش، حافظ شریعت الهى و ریحانه رسول اللّه صلى الله علیه وآله دستانش قطع خواهد شد. ام البنین به شدت گریست و زنان همراه او نیز در غم، رنج و اندوهش شریک شدند
در این لحظه بود که ام البنین عظمت و عمق ایمان خود را نشان داد و به دامن صبر و بردبارى چنگ زد و خداى را سپاس گفت که فرزندش، فدایى سبط گرامى رسول خدا صلى الله علیه وآله و ریحانه او خواهد بود.
2⃣ جمله معروف او هنگام شنیدن خبر شهادت چهار فرزند خویش مقام صبر و تحمل این مادر را آشکار کرده و زینت بخش صفحات تاریخ کربلا شده است. با آنکه بشیر خبر شهادت حضرت ابو الفضل علیه السلام ۳۴ ساله، عبد اللّه ۲۴ ساله، عثمان ۲۱ ساله و جعفر ۱۹ ساله را به مادرشان مى دهد، وى صبر و بردبارى مى کند و فقط از امام خود مى پرسد

پی نوشت
1⃣ قمر بنى هاشم، عبد الرزّاق مقرّم، نشر حیدریه نجف اشرف ۱۳۶۹و ق ص ۱۹
2⃣ همان